Στη σύγχρονη χειρουργική του Περιοδοντίου χρησιμοποιούμε μοσχεύματα μαλακών ιστών για ποικίλες επεμβάσεις. Η χρήση τους μπορεί να γίνει:

  • Για να καλύψουμε μια υφίζηση σε ρίζα δοντιού.
  • Για να αλλάξουμε το πάχος των ιστών γύρω από κάποιο/α δόντια για να βελτιώσουμε την συμπεριφορά τους στο καθημερινό βούρτσισμα και χρήση.
  • Γύρω από εμφυτεύματα για να αυξήσουμε τη ζώνη των κερατινοποιημένων ούλων γύρω από αυτά, βελτιώνοντας έτσι την μακροχρόνια πρόγνωσή τους.
  • Για να διευκολύνουμε ασθενείς που φορούν οδοντοστοιχίες, δημιουργώντας κατάλληλες συνθήκες για καλύτερη έδραση και σταθερότητα της οδοντοστοιχίας.
  • Κάτω από ακίνητη προσθετική βελτιώνοντας την αισθητική στα γεφυρώματα.

Με τις κατάλληλες τεχνικές μπορούμε να αυξήσουμε το πάχος ή τον όγκο των μαλακών ιστών, ή ακόμα να αλλάξουμε και τον τύπο του ιστού σε μια θέση (π.χ. να αυξήσουμε την ποσότητα των κερατικνοποιημένων ούλων που είναι πολύ ανθεκτικότερα στην κατακράτηση πλάκας και στους τραυματισμούς).

Τα μοσχεύματα των μαλακών ιστών, ανάλογα με την προέλευσή τους,  μπορεί να χωριστούν σε τρεις  κατηγορίες:

  1. Αυτομοσχεύματα, δηλαδή μοσχεύματα που προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή. Είναι ιστός που παίρνουμε από κάποια άλλη περιοχή του στόματος του (συνήθως από τον ουρανίσκο) και αποτελείται συνήθως από επιθήλιο ή από συνδετικό ιστό, ανάλογα με την επιθυμητή χρήση.
  2. Αλλομοσχεύματα, μοσχεύματα που προέρχενται από άλλους ανθρώπους, δότες. Τα μοσχεύματα αυτά αποτελούνται από συνδετικό ιστό επεξεργασμένο κατάλληλα ώστε να μην έχει αντιγονικές ιδιότητες αλλά και να έχουν αφαιρεθεί τα κύτταρα του δότη. Αποτελούν λοιπόν στην ουσία ένα ικρίωμα από κολλαγόνες ίνες, πάνω στο οποίο ο οργανισμός του δέκτη θα “χτίσει” καινούργιο συνδετικό ιστό.
  3. Ξενομοσχεύματα, μοσχεύματα τα οποία προέρχονται από το ζωικό βασίλειο. Αποτελούν πάλι όπως και τα ανθρώπινα ένα δίκτυο από κολλαγόνες ίνες. Η διαφορά τους είναι στην ποιότητα του κολλαγόνου και στην τυχών ύπαρξη αναπτηφιακών ή και αυξητικών παραγόντων που υπάρχουν στα μοσχέυματα από άνθρωπο αλλά λείπουν από τα μοσχεύματα από ζώο.

Αν και το μόσχευμα από τον ίδιο τον δότη είναι πάντα καλύτερης ποιότητας, υπάρχουν πλεονεκτήματα στην χρήση μοσχευμάτων από άλλους δότες. Τα κυριότερα είναι η αποφυγή δεύτερης τομής για τη λήψη του μοσχεύματος, άρα και μικρότερη επεμβατικότητα και φυσικά η απαιτούμενη ποσότητα, όπου στον ίδιο δότη δεν είναι ανεξάντλητη, ενώ στο μόσχευμα από άλλους δότες δεν υπάρχει περιορισμός. Οι δίαφορες ερευνητικές εργασίες που έχουν συγκρίνει τα αποτελέσματα μετά τη χρήση των διαφόρων μοσχευμάτων θεωρούνκορυφαίο το ίδιο μόσχευμα και μετά έπονται το μόσχευμα από ανθρώπινο δότη (με μικρή διαφορά) και ακόμα πιο πίσω είναι το μόσχευμα από ζώο.

Σχετικοί Σύνδεσμοι

Σχετικά Περιστατικά

Σχετικές Αναρτήσεις