Μετά την εξαγωγή ενός δοντιού, το οστό το οποίο στηρίζει το δόντι αποροφάται και έτσι μειώνεται σημαντικά ο όγκος του. Λαμβάνοντας υπ όψην το γεγονός ότι οι εξαγωγές συνήθως γίνονται γιατί υπάρχει κάποιος λόγος που κρίνουμε ότι το δόντι αυτό δε μπορεί να διατηρηθεί πλέον στο φραγμό, όπως κάποια σημαντική φλεγμονή, η απορόφηση μπορεί να είναι και ακόμα μεγαλύτερη.

Η διαδικασία της εξαγωγής από μόνη της, ενεργοποιεί διαδικασίες που οδηγούν σε απώλεια του λειτουργικού όγκου του οστού εώς και στο 50% μέσα στους πρώτους 6 μήνες. Σε περίπτωση προϋπάρχουσας φλεγμονής, το ποσοτό αυτό μπορεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερο.

Μια λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η διατήρηση του φαντίου μετά από μια εξαγωγή. Όμως πολλές φορές μπορεί αυτή η διαδικασία να μην μας είχε προταθεί κατά τον καιρό της εξαγωγής, ή μπορεί να υπήρχε σημαντική φλεγμονή και να μη μπορούσε να εφαρμοστεί. Τέλος μπορεί τα δόντια να έχουν εξαχθεί πριν από πολλά χρόνια και πλέον να είμαστε αντιμέτωποι με σημαντική απορόφηση της γνάθου.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις μπορούμε να δώσουμε λύση με την ανάπλαση του οστού της γνάθου. Η ανάπλαση αυτή γίνεται με τη βοήθεια μοσχευμάτων. Μπορούμε να λάβουμε μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή, το οποίο συνήθως αναμιγνύεται με μόσχευμα από άλλη πηγή – αλλομόσχευμα ή ξενομόσχευμα. Με τα υλικά αυτά και με τη βοήθεια ειδικών μεμβρανών από τιτάνιο μπορούμε να αναπλάσουμε το οστό της γνάθου και να αποδώσουμε όγκο οστού που μπορεί να δεχθεί και να υποστηρίξει μακροπρόθεσμα μια αποκατάσταση με εμφυτεύματα.

Σχετικοί Σύνδεσμοι

Σχετικές Αναρτήσεις

Σχετικά Περιστατικά